Onverwacht

Mijn kuiten lijken door honderd bijensteken geteisterd. Mijn hart bonst in mijn keel. Het gevoel dat ik achtervolgd word, kan ik niet van mijn schouders laten glijden. Af en toe kijk ik achterom maar ik blijf rennen. Sinds het schot klonk ben ik buiten adem en wanhopig op weg. Zweetdruppels rollen van mijn haren in mijn nek en over mijn voorhoofd. Het kwam zo onverwachts. Ik hoor mijn moeder nog zo zeggen: ‘Je weet niet wat er op je pad komt. Morgen kun je overreden worden door een bus.’. En zo strompel ik als eerste over de finishlijn.

Advertentie