Vijfde recensie ‘Als ik terugkijk’

Hierbij de vijfde recensie van ‘Als ik terugkijk’.

Conny Schelvis-Mens nam de moeite om een stuk over mijn boek te schrijven.

Neem ook een kijkje op haar wordpress pagina:

https://conniesboekkies.wordpress.com/2018/02/14/als-ik-terugkijk-ber-runderkamp/

 

Bedankt Conny,

 

Tot gauw,

 

Ber Runderkamp

Derde recensie ‘Als ik terugkijk’

Het is tijd voor de derde recensie van mijn debuutroman. Dit keer geschreven door Nienke Lubbers:

 

Als ik terugkijk vertelt het verhaal van Becky van Loef die – zoals de titel al doet vermoeden – terugkijkt op de gebeurtenissen uit haar verleden. Ze heeft een traumatische jeugd achter de rug en dat heeft haar gevormd tot wie ze is. Haar vader, moeder en zusje waren vreemden voor haar en wanneer vader Koenraad overlijdt, krijgt ze van de notaris onder andere een vliegticket naar Spanje. Ze besluit na wikken en wegen te gaan om er zo achter te komen waarom haar vader was wie hij was, maar bovenal gaat ze naar Spanje om haarzelf te vinden.

Het begint allemaal met een nieuwsgierigmakend proloog dat prikkelt om verder te lezen. Hoofdpersonage Becky schrikt op van een nieuwsitem waarin een foto wordt getoond van een vrouw die zelfmoord heeft gepleegd. Als lezer maakt het je nieuwsgierig naar wie deze vrouw is en waarom Becky er zo van schrikt.

Vervolgens maak je op een kritiek moment in haar leven kennis met Becky. Gelijk duik je met haar mee terug het verleden in. Zo ga je met haar met op reis naar je Spanje, leer je haar buren Door en Zuur kennen en kom je achter haar trieste manier van bestaan. Verder komen daarnaast heftigere scènes met haar zusje Marisa en vader Koenraad aan bod. Langzaam maar zeker kom je meer over Becky en haar verleden te weten. Tot aan het einde van het verhaal verstrijkt er eigenlijk geen tijd. Het verhaal omvat puur Becky’s reis naar het verleden die zich afspeelt in haar hoofd en de daaropvolgende beslissing die ze maakt.

De terugblik op Becky’s leven wordt zo nu en dan afgewisseld met brieven die haar zusje Marisa aan haar schrijft. Dit is een aangename extra toevoeging waaruit blijkt in wat voor labiele staat Marisa zich op het moment bevindt. Zeker de afsluitende brief vond ik erg confronterend.

De schrijfstijl is ietwat aan de simplistische kant. Er was een gebrek aan mooie, samengestelde zinnen en dat maakte dit boek heel rauw. Ook de voorkomende seksscènes vond ik vrij grof beschreven en ik merkte dat ik daar zo nu en dan liever overheen las. Desondanks was ik wel te spreken over de manier waarop de eerder genoemde brieven van Marisa geschreven waren, die vond ik erg passend en overtuigend. 

Al met al vond ik dit desondanks een bijzondere leeservaring, hoewel ik wel kan stellen dat ik niet zo blij ben met de afloop. Ik voelde hem absoluut aankomen, maar toch hoopte ik dat het verhaal zou eindigen met iets meer hoop. Ik geef het drieënhalve sterren en zou het aanraden als je opzoek bent naar een heftig boek dat ondanks zijn onderwerp makkelijk weg leest.

 

Bedankt Nienke voor de recensie.

 

Tot gauw,

 

Ber Runderkamp