Sint Christoffel

Sint Christoffel wordt gezien als de patroonheilige van reizigers, alle verkeersdeelnemers, timmerlieden, schilders, pelgrims, fruithandelaren, boekbinders, schatgravers, hakenbusschutters, hoedenmakers, tuinmannen en, daar raakte het mij als schrijver vooral, kinderen. De vraag of er ooit een man/vrouw/wezen bestaan heeft die zich ontfermde over bovenstaande groepen daargelaten, zie ik vooral de symboliek van het begrip ‘patroonheilige’. Maar het idee dat er iemand zou waken over het welzijn van kinderen gaf me een sterk gevoel van veiligheid. Als er één aspect is dat ons allen verbindt, is dat we allemaal kind zijn geweest. En we kennen allemaal het verlangen naar veiligheid en bescherming. Sommigen zullen dat verlangen bewust hebben ervaren, anderen niet direct. Pas op latere leeftijd wordt ons duidelijk op welke momenten we echt behoefte hadden aan extra hulp. Laten we de veiligheid en bescherming niet afhangen van symboliek, maar laten we zelf de patroonheiligen zijn die kinderen zo nodig hebben.

Het lichtbaken gaat voornamelijk over mensen die als kind de veiligheid en bescherming structureel tekort kwamen, waardoor ze als het ware gebrandmerkt door het leven gaan. Met alle gevolgen van dien.

Advertentie