Tegenwoordig worden beweringen over van alles en nog wat rondgeslingerd met daaraan toegevoegd dat het wetenschappelijk onderbouwd is. Alsof wetenschappelijke onderbouwing de enige voorwaarde is voor het waarheidsgehalte van een bewering en stelling. Wat is wetenschap? En waarom wordt er zoveel waarde aan gehecht?
Wat is wetenschap? – Volgens Wikipedia is wetenschap: zowel de systematisch verkregen, geordende en controleerbare menselijke kennis, het bijbehorende proces van kennisverwerving als de gemeenschap waarin deze kennis wordt verzameld.[1] Deze gemeenschap heeft haar eigen wetenschappelijke methodes en afgesproken gewoonten (conventies) om tot hypotheses, wetmatigheden, theorieën en systemen te komen.
Waarom wordt er zoveel waarde aan gehecht? – Volgens de Vrije Universiteit van Brussel simpelweg omdat het: Onze toekomst is.
Wetenschappelijk onderzoek wordt altijd binnen kaders van vastgelegde condities en voorwaarden gedaan. Kaders van normwaarden. In een afgesloten ruimte of buitenshuis. Met mensen of zonder mensen. Maar altijd geconditioneerd. En daar ligt naar mijn inziens het grote verschil tussen onderzoek en dagelijkse werkelijkheid. Het leven is namelijk niet geconditioneerd en niet gebonden aan kaders van normwaarden. Is wetenschap dan in zijn totaliteit te verwerpen? Absoluut niet. De mens zou ontwikkelingswijs zonder wetenschap niet zijn waar het nu is. Technologie is zo geavanceerd, productiemethoden worden steeds ‘slimmer’, maar over de betekenis van de termen medicijnen en medische geneeskunde valt te twisten. Net zoals over de resultaten van wetenschappelijk onderzoek. Want een cruciaal onderdeel van wetenschappelijk onderzoek is de interpretatie van de resultaten. En hier ligt volgens mij de sleutel. Als resultaten eenduidig waren, zou wetenschappelijk onderzoek als absoluut gezien kunnen worden. Resultaten echter, zijn vaak op talloze manieren te interpreteren. En daarmee worden de resultaten geen absolute feiten, maar interpretatie van feiten. En dat is een levensgroot verschil.
Als ik bovenstaande beschouwing vertaal naar de situatie die ons momenteel voorgehouden wordt, dan valt het mij op dat wetenschappelijke bevindingen gebruikt worden als basis van gevoerd beleid. Op zich is daar niets mis mee, als het beleid gebaseerd werd op alle wetenschappelijke bevindingen relevant voor het gevoerde beleid. En niet een selectie! Er wordt selectief gebruik gemaakt van gegevens en niet van alle beschikbare gegevens. En dat is waar de schoen schuurt. Ik zie dit niet alleen gebeuren bij het voeren van overheidsbeleid, maar ook in het medialandschap. Men is zeer selectief en eenzijdig in de berichtgeving. Alsof ze de massa een bepaalde richting op wil sturen met betrekking tot het denken en gedrag.
Het momenteel gevoerde beleid laat geen ruimte voor een kritisch geluid, suggesties voor andere oplossingen of enige vorm van persoonlijke zelfreflectie. Het is alsof een trein is vertrokken en niet meer stopt tot hij zijn eindstation bereikt. Dat eindstation moet dus al bekend zijn en zal bereikt worden ten koste van alles.
Laat ik de basis van het momenteel gevoerde beleid benoemen: De PCR test. Alles valt of staat met die test. Als er geen tests plaatsvinden, zijn er ook geen besmettingen en dus geen reden voor de anderhalve-metermaatregel, bij klachten thuisblijven, het stukwassen van handen, het zoveel mogelijk thuiswerken, de mondkapjes, een beperking in het aantal te ontvangen bezoekers en (de avondklok).
De uitvinder van de PCR test, Kary Mullis werd geprezen door zijn collega’s. En ontving in 1993 een scheikunde nobelprijs voor zijn werk. Als Kary nu nog leefde, had hij wel het een en ander te zeggen over de wijze waarop zijn bejubelde PCR test nu wordt gebruikt. Het doel van de PCR test is het opsporen van DNA van virussen. Hierbij moet opgemerkt worden dat de test geen onderscheid maakt tussen ‘oud’ DNA of ‘actief’ DNA. Het kan dus zijn dat je jezelf maanden geleden ziekjes voelde en de test nu nog een positieve uitslag geeft. Als we dit gegeven meenemen in de evaluatie van de huidige situatie, dan moeten we ons toch afvragen of de PCR test niet gebruikt wordt om zoveel mogelijk positieve uitslagen te genereren. Met andere woorden, hoe meer mensen zich laten testen, hoe meer (vals)positieve uitslagen er zullen zijn. Met nog andere woorden, als we stoppen met testen, blijven de uitslagen uit en valt de hele fundering onder het beleid van de overheid weg.
Wetenschap is het kritisch bevragen van bestaande hypotheses.
Bestaande hypothese:
Is de PCR test geschikt om virussen op te sporen? Ja.
Is de PCR test geschikt om onderscheid te maken tussen oude, inactieve virussen en actieve virussen? Nee!
Conclusie? Einde aan maatregelen. Ik zou het virus trouwens heel graag een keer geïsoleerd willen zien. Tot die tijd gaan we er in het belang van volksgezondheid en het verlangen om de overheid niet compleet te wantrouwen er maar van uit dat het virus bestaat. Het virus is volgens statistieken voor een marginaal deel van de bevolking ziekmakend, soms gevaarlijk en kan in sommige gevallen(met onderliggend lijden) ook leiden tot de dood.
Staan de maatregelen in schril contrast met de schade die het virus toebrengt aan de maatschappij? Ja. In schriller dan schril contrast. Berichten over een explosief stijgend aantal zelfdodingen onder jongeren, depressieve kinderen, leerachterstanden en emotioneel onderontwikkelde peuters vliegen ons om de oren. Dan hebben we het nog niet over de worstelende ondernemers die tijdens de zomerontheffing van enkele maatregelen hopen een iets hogere omzet te genereren, met in het achterhoofd de angst van het komende najaar, het griepseizoen en de winter. Als we bedenken hoeveel geld er door de overheid wordt besteed aan steunpakketten dan vraag je jezelf toch af hoe het kan dat de afgelopen tien jaar alleen maar bezuinigd is op de zorg, onderwijs en politie. Je zou haast denken dat de bezuinigingen bedoeld zijn geweest voor de latere steunpakketten. Dat zou men dan weer kunnen doen geloven dat de regering al wist wat er stond te gebeuren. Maar dat kan niet. Nee, dat mag niet gedacht of gezegd worden.
Op dit moment zijn er duizenden artsen, hoogleraren, experts en hoogopgeleiden die kritisch kijken naar het gevoerde beleid, maar zij worden genegeerd, geridiculiseerd en massaal gecensureerd. Het zou toch wat zijn als Kary Mullis zijn bevindingen deelde op social media kanalen en zijn account geblokkeerd werd vanwege het verspreiden van desinformatie, onder bepaling van feitencheckers betaalt door de farmaceutische bedrijven. DIt gebeurt momenteel op grote schaal. Als we dat weer vertalen naar wetenschap, het kritisch bevragen:
Wordt er selectief en eenzijdige informatie verspreidt door de overheid en media? Ja.
Waarom? Hier is een legio aan antwoorden op te geven. Maar deze laat ik aan jullie om in te vullen.
Begint de huidige tendens meer te lijken op een dictatuur? Ja. De gelijkenissen zijn er. Al zou ik graag nee willen antwoorden.
Het laatste dat ik nog wil meegeven is het volgende: Wetenschap als peilers van gevoerd beleid is ontzettend gevoelig voor beïnvloeding van buitenaf. Wie betaalt, bepaalt. Wie de geldstromen volgt, zal zien dat wetenschappelijk onderzoek helemaal niet zo onafhankelijk is als vaak wordt beweerd. Iets met de slager die zijn eigen vlees keurt. De zuivelgigant die zuivel aanprijst vanwege zijn gezonde kwaliteiten, of een farmaceutisch bedrijf dat zijn gen-techinjectie aanprijst en zegt dat het volgens eigen onderzoek veilig is. Als resultaten van onderzoek beleid gaan bepalen, of beleid beïnvloeden is de verleiding om de resultaten te sturen torenhoog. En daarmee onderhevig aan fraude en corruptie. Wie zou immers de hand bijten van diegene die hem voert? De deur naar macht, wordt alleen geopend met de sleutel van corruptie. En beleid staat in dit opzicht, in deze tijd, gelijk aan macht. Ik zie dat de deur geopend wordt door de farmaceutische bedrijven, waar de deur na de verkregen macht naar leidt, weet ik nog niet. Maar het kan nooit, maar dan ook nooit, in het belang van de mensheid zijn.
Wetenschap is alleen onze toekomst als er ruimte blijft voor het kritisch bevragen van de bevindingen. Want zonder dat, is wetenschap niets meer dan een opgelegde, gestuurde waarheidsbevinding van hen die beleid willen bepalen.
Ber Runderkamp 