Wat hebben we van de tweede wereldoorlog geleerd? Dat vrijheid het grootste goed is? Dat het apart zetten van bevolkingsgroepen tot genocide kan leiden? Dat indoctrinatie leidt tot irrationele denkbeelden? Of dat het kritiekloos volgen van de massa leidt tot afschuwelijke praktijken? Alle voorgaande punten wellicht? Laten we hopen dat we dit van de tweede wereldoorlog hebben geleerd. Want vrijheid is ons grootste goed.
Maar wat is vrijheid eigenlijk?
Als je het William Wallace zou vragen, zou hij waarschijnlijk antwoorden: vrijheid is het vrij zijn van onderdrukking en overheersing door een partij die niet dezelfde normen en waarden als jij erop na houdt. Met andere woorden, een volk dat een bepaalde leefwijze heeft, zal zich van zijn vrijheden ontnomen voelen als het andere leefwijzen opgedrongen wordt. Of als het volk zich aangevallen voelt, ontnomen van het gevoel van veiligheid en stabiliteit.
Dit is waarschijnlijk wat ons het afgelopen anderhalve jaar het meest bekend voorkomt: ons is het gevoel van veiligheid en stabiliteit ontnomen. Schijnbaar door een virus. Een vijand die we zelf niet eens kunnen zien. We worden als het ware aangevallen en volgens de overheid moeten we daarom onze leefwijzen aanpassen en herzien, willen we zelf overleven! Want dat is natuurlijk de kern, als het ons allemaal niet zoveel uitmaakte, als onze overlevingsdrang niet zodanig ontwikkeld was dat vroegtijdig sterven als een vloek gezien wordt, dan was er helemaal geen sprake van ernst. We hebben dus een stuk levensverwachting: we verwachten of hopen allemaal zo oud mogelijk te worden. Dat leven willen we zoveel mogelijk leiden in veiligheid en overvloedige stabiliteit. Gebonden aan het systeem dat we met zijn allen in stand houden. Als we moeite hebben om ons aan te passen aan het systeem of aan de onderkant ervan bungelen, dan voelt het leven al gauw als overleven, en voelen we ons al snel minder vrij. Alsof onze vrijheid daarmee al aangetast wordt.
De overheid legt ons in dit geval bepaalde maatregelen op en beperkt ons sterk in onze vrijheid. Maar, het is voor een gezamenlijk doel: overleving. We zullen het virus verslaan en overleven en gaan daarna weer verder met het leven zoals we dat gewend waren. Althans, dat is wat de overheid ons wil doen geloven. In de tussentijd zijn we al enigszins gewend geraakt aan het dragen van mondkapjes(of het in ieder geval bij je hebben van een mondkapje), afstand houden, tot in den treure ontsmetten van objecten, handen en ellebogen(want daarin zijn we immers getraind te niezen en te hoesten). De overheid heeft als het ware onze leefwijzen al dusdanig getransformeerd dat we het als de onze zijn gaan beschouwen. Dit gebeurt stapsgewijs en ondertussen is het geen kwestie meer van of we ons conformeren aan wat de overheid ons oplegt, maar wanneer. En dan komen we op een heikel punt: als we kritiekloos bevelen opvolgen en vervolgens de massa volgen, als we netjes doen zoals ons gezegd wordt, wat wacht ons dan aan het einde van de weg? Worden we niet allemaal geïndoctrineerd door de overheid? Of zijn we al geïndoctrineerd door wat de overheid ons opdraagt? Worden onze leefwijzen niet dusdanig verandert dat we ons onderdrukt voelen door een partij die niet dezelfde leefwijzen hebben als ons? Zijn we bevolkingsgroepen niet aan het apart zetten? Zeg me dat we deze vragen met nee kunnen beantwoorden. Of, sterker nog, probeer me eens te overtuigen dat de antwoorden op die vragen met nee te beantwoorden zijn.
Onze vrijheid is ons ontnomen. We zetten bevolkingsgroepen apart. We ontwikkelen irrationele denkbeelden. We volgen kritiekloos de massa. Wat mis ik nog in dit rijtje van constateringen? De afschuwelijke praktijken en de genocide? Ouders van tieners die overlijden na toediening van de bejubelde en veilige gen-techinjectie zullen bovenstaand rijtje al compleet vinden. Maar er is absoluut geen causaal verband tussen de injectie en het overlijden van hun tot voor kort kerngezonde kind.
Als ik zie wat er momenteel in Australië, Nieuw-Zeeland, Canada en Griekenland gebeurt, overvalt me een beklemmend gevoel, het treft me als een déjà vu. De maatregelen die daar nu gelden, zullen als de herfst begint, en het griepseizoen op gang komt, als een deken over de rest van de wereld rollen. Niet vanwege een virus, maar vanwege conditionering, gedragsregulatie en controle-lust van de overheid. Ze wensen totale controle over de bevolking om nieuwe leefwijzen aan ons op de dringen. Toekomstvoorspellingen laat ik over aan helderzienden. Maar als ik één bij één optel, kom ik uit bij twee. En als we iets geleerd hebben van de tweede wereldoorlog, dan moet het voor ons allemaal kristalhelder zijn, waar de huidige situatie naar leidt. Een tipje van de sluier, de huidige weg die we met zijn allen zijn ingeslagen, leidt niet naar de terugkeer van onze vrijheid!
‘Elke samenleving die het erfgoed van haar veroverde minderheden onderdrukt, hun geschiedenis ontkent of hun symbolen ontzegt, heeft de zaden van hun eigen vernietiging gezaaid.’ – William Wallace
Ber Runderkamp 